In dienst van Churchill (2007) ***

(Engelse titel: Riptide; VS-titel: Bluffing Mr. Churchill, 2001)

Hoewel het oorspronkelijk in 2001 uitkwam, is In dienst van Churchill eigenlijk het eerste verhaal met Troy in de hoofdrol, in het jaar 1942, dus nog vóór Black Out.
Het boek bestaat uit twee delen. In het eerste deel, Stilton, is hoofdpersoon inspecteur van Scotland Yard Stilton samen met kapitein Calvin Cormack van het Amerikaanse leger, op zoek naar hun geheim agent Stahl, die in Berlijn is verdwenen en misschien in Londen zit. Langzamerhand ontvouwt de plot zich. Troy is slechts zijdelings aanwezig.
In het tweede deel, Troy, verschuift het accent naar inspecteur van Scotland Yard Troy. Hier krijgt het verhaal plots een versnelling, en komt het tot een dramatische ontknoping. Een mooi einde, maar als geheel toch een beetje onevenwichtig boek door het lange en langzame eerste deel. Troy blijft daardoor wat vaag.

Het is 17 april 1941. Een hooggeplaatste Duitser die voor de Amerikanen spioneert maar wiens masker is afgevallen, ziet in een Brits bombardement van Berlijn de uitgelezen kans om te ontsnappen. Zijn contactpersoon is Calvin Cormack in het Zwitserse Zürich. Hij wordt door zijn meerdere gevraagd naar Londen te reizen en hun spion daar te onderscheppen en te horen of deze nog interessante informatie te bieden heeft.

John Lawton heeft zijn verhaal ingebed in een enerverende tijd. In Europa is de oorlog van de nazi's volledig gericht op het Britse wereldrijk. Op tal van fronten wordt strijd geleverd. Veel Britten willen Amerika als bondgenoot, maar anderen zijn voor een bondgenootschap met de Duitsers tegen het - in hun ogen - grotere kwaad: de Sovjet republiek. In de VS is men al net zo verdeeld. De Amerikaanse spion kan meer vertellen van de plannen van de nazi's. Hij staat onder Heydrich van de SD. De Duitsers hebben er daarom alle belang bij om de spion te onderscheppen voordat de Britten en Cormack dat doen.

Mede hierdoor zou In dienst van Churchill een strijd om de tijd moeten zijn. Maar dat is het zeker niet. In de eerste honderd pagina's gebeurt weinig dat zo enerverend is als het strijdgewoel elders in Europa, of het moet de nymfomane dochter van de politieman zijn die Cormack opvangt. Pas in de tweede helft van het boek komt Lawton op stoom. Cormack laat zich dan kennen als een handige verhoorder, die met allerlei foefjes anderen tot bekentenissen weet te dwingen. De eerste helft van het boek geeft vooral een beeld van het Engeland aan het begin van de Tweede Wereldoorlog, met verwoeste straten en distributiebonnen. Daarom zou er op de omslag van dit boek beter "historische roman" kunnen staan, in plaats van "thriller".

Wat na lezing van dit boek nog een raadsel blijft, is dat Calvin Cormack (die nota bene via een Brit van zijn Amerikaanse meerdere de opdracht krijgt) naar Londen moet reizen. Waarom is men zo zeker dat de spion in die stad zal opduiken, terwijl Cormack zijn contactpersoon is - en de enige die hem van uiterlijk kent - en in het neutrale Zwitserland verblijft? Het lijkt erop dat de auteur vooral Londen als decor wilde hebben.